Historia szafranu (Crocus sativus) sięga ponad 50 000 lat, co potwierdzają ślady jego pigmentów odkryte w prehistorycznych malowidłach w jaskiniach Iranu.

Ten cenny kwiat od zawsze był luksusowym towarem, niegdyś zarezerwowanym jedynie dla rodzin królewskich. Persowie wykorzystywali go do barwienia królewskich dywanów i chodników, a Sumerowie przypisywali mu magiczne moce ze względu na jego lecznicze właściwości. natomiast Kleopatra, chcąc nadać swojej skórze odpowiedni kolor, mieszała ćwierć szklanki szafranu z mlekiem i oddawała się długim kąpielom przed spotkaniami z kochankami.
W mitologii greckiej szafran symbolizował zmartwychwstanie i odrodzenie, co znalazło odzwierciedlenie w licznych legendach. Jedna z nich opisuje miłość młodzieńca imieniem Crocus do nimfy Smilax, która tak zafascynowała bogów, że obdarzyli ich nieśmiertelnością, zamieniając Crocusa w kwiat, a Smilax w powój. Inna legenda przedstawia boga Hermesa i jego śmiertelnego towarzysza Crocusa, który zginął przypadkowo podczas rzutu dyskiem. Zrozpaczony Hermes zamienił go w kwiat, a krople krwi przyjaciela stały się znamionami szafranu.

Ten piękny i drogocenny kwiat kwitnie przez okres do trzech tygodni. Obecnie Iran jest największym producentem szafranu na świecie, dostarczając ponad 85% globalnej produkcji, dzięki suchym i słonecznym warunkom klimatycznym oraz konkurencyjności cenowej. Szafran zbiera się ręcznie pod koniec jesieni, z samego rana, gdy jego płatki są jeszcze zamknięte. Następnie delikatnie usuwa się trzy cenne włókna w postaci czerwonych słupków, które poddaje się suszeniu. Potrzeba od 150 000 do 200 000 kwiatów szafranu, aby uzyskać 1 kg słupków, co przekłada się na wysoką cenę, sięgającą od 20 000 do 40 000 euro.